Op 11 februari deelde Koen de Jong een link naar een wedstrijd aan de totaal andere kant van het land. Het ging over de slag om Westerland in het noorden van Noord-Holland waar hij en Philip wilden starten. Ik (Haaksman) vond het maar ver weg en verwachtte niet dat er iemand echt op zou reageren, daar zat ik er goed naast. Rient, Rengers, van Lochem en Daan werden direct enthousiast over de omloop van negen kilometer en de onverharde strook die in het parcours zat. Ik heb me mee laten slepen in het enthousiasme en me uiterst impulsief ingeschreven, dat was een goede beslissing!
De voorbereiding
Eenmaal aangekomen op de verkeerde parkeerplaats begonnen de voorbereidingen: eten, nummers opspelden, de chip op de fiets monteren, spaken spannen, moraalpakjes straktrekken en zonnebrand smeren. Team KV is klaar om als laatste te vertrekken!
Want dat was helaas wel het geval. De startrijen en rugnummers zijn opgesteld op volgorde van inschrijven, en wij stonden daar met rugnummers tussen de 114 en 121. Vanaf de start liep het parcours gelijk over de gravelstrook, gelukkig werden de eerste twee kilometer geneutraliseerd. Met rugnummer 121 mocht ik als laatste oprijden. Ik zag dan van Lochem door het grind naast de weg 15 startplaatsen opgeschoven was en daar naast het asfalt stond te wachten op de start. Als we toch over een grindpad rijden maakt dit stukje ook niet meer uit, dus ik ging direct achter hem staan.
Mijn doel voor vandaag: vooraan zitten en mee proberen te glippen met een ontsnapping. Met een zeldzaam zachte oosterwind die of recht van voren of recht van achteren stond verwachtte ik niet dat het in waaiers uit elkaar zou klappen. Wel zou het snel breed gaan op de brede stukken waar de wind van voren stond wat inhalen lastig maakt. De andere helft van het parcours was smal en bochtig waardoor inhalen ook niet ideaal was. Vanaf de start begon ik met schuiven. Op de eerste helft van het parcours maakte ik geen grote sprongen naar voren, er was simpelweg geen ruimte voor. De tweede helft was smal, bochtig en met licht oplopende stukken, als criteriumliefhebber heb ik hier mijn kansen gegrepen. Na op de gravelstrook nog meer plekken te pakken zat ik in begin ronde twee op kop. Het was nu zaak om mijn positie te verdedigen en mee proberen te glippen.
Tegenslagen
Philip kwam helaas ten val tijdens de neutralisatie en moest de koers verlaten. Koen de Jong, Koen van Lochem en Jesse Rengers deden er alles aan vooraan de koers te komen maar slaagden hier helaas niet in op deze lastige omloop. Rient kreeg te veel last van zijn knie en moest afstappen om zwaardere blessures te voorkomen.
Mee springen met de 3 koplopers is me niet gelukt. Ik zou ook niet weten in welke ronde ze weggereden zijn eigenlijk. Wel heb ik een aantal keer in een groepje vooruit gezeten maar nooit voor lange duur. Wegrijden leek geen optie, totdat ik in ronde 5 mezelf op kop zette op de gravelstrook en tot mijn verbazing een gat van een seconde of 5 pakte. Toen ik van de strook afdraaide en de wind op mijn neus kreeg bedacht ik me al snel dat een solo van 30 kilometer me toch te ver was. Eenmaal terug in het peloton besloot ik hetzelfde de laatste ronde nog een keer te willen proberen.
Achteraan in het peloton was het hard werken om de gaten dicht te rijden die anderen lieten vallen. Koen de Jong werd hier een slachtoffer van maar bleef sterk doorrijden in de achtervolgende groep. Ook Jesse Rengers en Koen van Lochem verloren te veel kracht aan het optrekken na bochten en dichtrijden van gaten en moesten als één van de laatsten het peloton laten gaan.
Aanvallen
In de één na laatste ronde deed ik er alles aan om te zitten waar ik moest zitten voor mijn geplande aanval. Dit lukte, ik reed als derde het gravel op. Kort daarna zette ik me op kop en trok door in de hoop een gat te creëren in de groep. Dit gat ontstond er ook, direct na mijn wiel. Opnieuw draaide ik solo door de bocht. Ditmaal besloot ik door te rijden, wie niet waagt wie niet wint. Na 1 km wind tegen sprong er nog steeds niemand naar me toe. De keer daarop dat ik achteromkeek waren er drie man van Amsterdam op kop aan het draaien. Na 2 km wind tegen werd ik weer ingerekend. Na flink op de tanden te bijten kon ik redelijk vooraan in het peloton aanhaken. Na nog een beetje te schuiven ging ik de laatste kilometer in rond plek 15. De man voor me liet een gat vallen en dat kreeg ik niet meer dicht. Uiteindelijk kwam ik dan ook als 15e binnen.
Koen van Lochem gaf niet op en werd 38e van de 110 man gestart. De rest van de uitslag is helaas niet bekend.
Ik heb een prachtige dag gehad en ben blij dat we met een grote gezellige groep koersen bezoeken. Ik ben tevreden over de wedstrijd maar ga er zeker werk van maken om wat slimmer aan te vallen en mee te rijden. Ik kijk uit naar de rest van het seizoen!
Tekst door Jesse Haaksman
Foto’s door Susan Groenia en Wielersport Wieringen