Voor sommige wedstrijdrenners van Klein Verzet was het NSK op de campus de afsluiter van het seizoen. Echter, een kleine maand eerder was er een oproep voor een ploeg die mee zou willen doen aan het Nederlands Club Kampioenschap (NCK) in Dronten. Al na een dag waren er genoeg en eigenlijk te veel mannen die er nog wel wat in zagen om op 28 september een potje te gaan afzien in de polder.
De voorbereiding
Onder leiding van een zeer fanatieke Bouke Gerritsma (die zelf voor OWC uitkwam) werd de eerste training al dezelfde avond ingepland, waar meteen wat logistieke probleempjes tevoorschijn kwamen. Jesse Haaksman moest de drukbezochte introtraining verzorgen, Koen van Lochem zat in Arnhem en Bas zat in Spanje. Overgebleven waren, Chris, Rient, Koen de Jong en ik (Simon). Omdat door Bouke een heel trainingsschema was gemaakt, waren er genoeg momenten waarbij iedereen wel een aantal keer aanwezig heeft kunnen zijn dus aan de trainingen kan het niet liggen.
Nu 28 september begon te naderen zaten we nog met een probleem, we hadden namelijk 7 man waar 6 man mochten gaan starten. Omdat de trainingen steeds beter gingen en iedereen er zin in had gekregen, was niemand in eerste instantie van plan om uit de ploeg te gaan om verzorger te gaan spelen. Gelukkig was daar Koen de Jong die uiteindelijk vrijwillig uit het team stapte, want hij had wat anders ofzo.
Warmdraaien
Na weken van trainen, mentaal voorbereiden, het aanschaffen van aero materiaal en de avond van tevoren het vervoer te zijn geregeld (dank aan Chris), konden we rond 10 uur vertrekken richting Dronten waar we in de schuur van Arnout konden warmdraaien. Naast koffie, koekjes en het puike etablissement waar wij de regen konden mijden, had Arnout ook een bestuurder voor de volgauto geregeld.
Wanneer Koen van Lochem ook was gearriveerd vanuit Arnhem en de nummers waren opgehaald, kon ook trainer/ploegleider/verzorger Bouke aansluiten voor de laatste tips. Zodra we waren warmgedraaid op de tacx, kregen we van Bouke watjes met iets erin voor in de neus waar je 120% meer lucht van binnen krijgt en een blikje Red Bull voor de laatste suikers die we vlak voor de start naar binnen gooiden. Het feit dat iedereen nog even een sanitaire stop moest maken gaf aan dat de spanning er goed in zat.
De start
De dag voor en op de dag zelf was er door iedereen nog gesleuteld aan de fiets om aan de richtlijnen te voldoen om te kunnen starten. Dit werd echter niet gecontroleerd en we konden zo het podium op stappen. De watjes waren uit de neus, de benen waren ingeolied en het moraal was hoog ondanks de regen en harde wind. Zodra de klok 14:36 sloeg, was het aan Jesse om als eerste van het podium af te rijden om de eerste bocht te nemen. Tijdens de laatste secondes werd nog een aantal keer gemeld door de starters dat het glad was en we rustig aan moesten beginnen. Blijkbaar geloofde Jesse dat niet en wilde het eigenhandig ondervinden waardoor hij al bij de start op die snelle bandjes begon te glibberen.
Nadat we Dronten uit waren gereden hadden we het tempo mooi te pakken. We hadden afgesproken om rond de 410/420 watt te rijden, wat blijkbaar hoorde bij 50+ km/h. Rient reed daarom ook keurig 450 watt. Ikzelf had toevallig op dat moment geen idee of we te snel gingen, want blijkbaar houden mijn sensoren niet van regen, maar ik vond de eerste 10 minuten wel mooi gaan. Ook Bas zorgde ervoor dat we met een stabiele 50 per uur de eerste brug op reden.
Omdat we het eerste deel te hard reden, besloot Rient bij een rotonde de berm in te rijden om toch maar het tempo wat te laten zakken. Dit lukte eigenlijk pas goed zodra we op de dijk waren terecht gekomen ‘’waar het zo hard waaide dat het snot een meter lang uit de neus hing’’. Eigenlijk had niemand verwacht dat de wind zo hard stond waardoor de organisatie al snel uit elkaar viel. Nadat Rient een mooie kopbeurt had gedaan, reed ik 10 meter daarachter al schreeuwend met 20 meter daarachter de rest van de ploeg. Wanneer we de dijk hadden overleefd en bijna op de terugweg waren, kwam Jesse met de geniale opmerking dat we niet met 6 man hoefden te finishen. Bas en Chris hadden al snel wat moeite tijdens het draaien en lagen dan ook vrijwel gelijk op een gat.
Koen, Rient, Jesse en ik moesten nog ongeveer 15 km afleggen wat voor de ene wat makkelijker ging dan voor de andere. Ik werd daarom ook nog op 20 meter gezet op de finishstraat toen er werd geroepen dat het gas nog even open moest. Met een tijd van 1:11:26 hebben we de 52 km af kunnen leggen wat neer kwam op een snelheid van 43.7 km/h.
Uiteindelijk zijn we als 53e geëindigd waar niet iedereen tevreden over was maar duidelijk ruimte is voor verbeteringen voor volgend jaar. Buiten het feit dat de uitslag misschien niet top was, vond ik de voorbereiding op dit NCK en het evenement zelf zeer geslaagd en wat mij betreft zeker voor herhaling vatbaar.
Door Simon Hooisma