Vrijdag
Yes! Het wedstrijdweekend was er dan eindelijk, het teken dat het nieuwe seizoen daadwerkelijk in de buurt is. Ik (Haaksman) had twee doelen voor dit weekend: leren aanvallen en leren afzien. Ik heb begrepen dat deze aardig hand in hand gaan.
We vertrokken met 6 man naar Holten via de beruchte Holterberg. Deze werd vanaf de andere kant beklommen dan normaal. En je zou natuurlijk met zijn allen rustig kunnen genieten van de mooie omgeving maar zoals Simon zei “Holterberg is altijd koers” en dat bleek ook deze keer. De klimmetjes lopen langer door dan vanaf de andere kant maar zijn minder stijl. Meer tijd om elkaar wat extra zeer te doen, om net wat harder te fietsen dan degene voor je. Jesse Bootsma, Simon en Nick legde me dan ook flink op de pijnbank. Steeds iets harder dan de vorige die op kop reed, steeds meer pijn in mijn benen. Op het laatste stuk probeerde ik er nog langs te poefen, maar Simon’s constant hoge wattage was voldoende om me terug te rijden. Het werd een gelijkspel omdat we niet echt wisten waar de finish lag vanaf deze kant. ‘S avonds arriveerde de rest van de groep bij de Zuurberg en was de groep van 16(!) man compleet. Er werd nog een gezellige avond van gemaakt, niet tot laat want er moest morgen nog gekoerst worden natuurlijk.
Zaterdag
Op de planning stond de SIJC wedstrijd in Eibergen. Mij werd verteld dat je duizelig werd van de bochten op dit parcours, nice! Ik was goed lang bezig met mijn warming-up en mocht dus achteraan starten, super slim van me. Door het grote niveauverschil tussen de elite en nieuwelingen was ik bang dat het vroeg kon scheuren, ik wilde dus zo snel mogelijk van voren zitten. Na drie ronden hard werken was dit me gelukt. Eenmaal op kop twijfelde ik er ineens sterk aan of er wel iemand weg zou kunnen rijden, de wind speelde nauwelijks een rol en het peloton was groot genoeg om aanvallen terug te rijden. Gelukkig was daar iemand om me de berm in te drukken zodat ik me geen zorgen meer over een kopgroep hoefde te maken. Het gaatje naar het peloton dichten kostte me al behoorlijk veel kracht, daarbovenop zat ik alweer helemaal achteraan. Maar ik wilde aanvallen dit weekend en dat schijnt vooraan te moeten. Deze keer duurde het iets langer voordat ik weer van voren zat maar gelukkig was ik wel precies op tijd. Koen van Lochem en Gerwin waren er net vandoor gegaan met een grote kopgroep. Mijn benen voelden al niet geweldig meer, maar ik had slechts één doel vandaag en dat was bij die groep proberen te zitten.
Vanuit de eerste bocht sprong ik weg in een poging als laatste man bij de kopgroep terecht te komen. Tot mijn verbazing reed ik het gat in één keer dicht. Het goede gevoel verdween bij de realisatie dat ik nog anderhalf uur te gaan had. Het proberen aanvallen was gelukt, nu kwam het afzien gedeelte. Het draaien in een groep van 11 ging moeilijk op het bochtige parcours met een aantrekkende wind. Na een uur waarin ik iedere fout mogelijk gemaakt had haalden we bijna het peloton in. Na nog een fout en daardoor een lange kopbeurt gaf ik het op, m’n benen werkte echt niet meer mee. Ik kwam weer in dezelfde ronde als het peloton te zitten. Koen en Gerwin bewezen dat het beesten zijn en dubbelde het peloton. Er ontstond weer een grote groep waar ik moedeloos achteraan trapte.
Ik zag vanuit het laatste wiel nog wel 3 rode shirts op een podium staan, prachtig! Een kwartier voor het einde glipten Bas en Koen de Jong er slim tussenuit en pakten de 9e en 10e plaats. Nadat Robert Jan de sprint mooi aantrok reed Bootsma me zo uit het wiel om de peloton sprint te winnen, de KV’ers zijn duidelijk lekker bezig! Alleen Koen en Gerwin moesten nog afsprinten. Koen zijn alles of niets poging werd niets. Gerwin sprintte met kramp naar de derde plek. Een duidelijk voorbeeld dat afzien altijd nog harder kan, wat zat ik nou te zeuren met mijn zere benen? Ik had nog geen kramp. Er is duidelijk nog veel te leren. Toch ben ik ontzettend tevreden met de koers van vandaag, nu nog hopen dat het herstelvermogen ook in orde is.
Samenvattend: Hier mijn my-laps grafiek
Zondag
Al de hele week werd er voorspeld dat het weer op zondag erg matig zou zijn. Maar vaak kloppen weersvoorspellingen niet, ik had hoop op nog een mooie dag. De weersvoorspelling voor zondag 3 maart klopte wel. Het begon vroeg met regenen en het stopte voorlopig niet. Toch ging een man of 20 gewoon van start in Enter, de moraal straalde er zo hard vanaf dat de zon niet meer nodig was, enkel de wind speelde nog een rol. Op de open omloop betekende dit maar één ding, waaiers…
Begrijp me niet verkeerd ik vind waaiers prachtig, om naar te kijken. Om ze te rijden is wat anders met mijn gewicht, een wedstrijd lang jankend achter wattage-kanonnen aanjagen. Maar misschien is dit juist wat ik nodig heb in mijn cursus afzien. Na nogmaals achteraan te starten wilde ik van voren zitten voordat het uit elkaar zou klappen, dit lukte net niet. Ik zat twee wielen achter de plek waar het gat viel en het was aan mij om het gat dicht te rijden. Ik merkte gelijk dat ik de wedstrijd van gisteren niet volledig verwerkt had, maar dat gat moest dicht of mijn benen nou zeer deden of niet. Gelukkig lukt dat ook, het tempo viel wat weg en de groep kwam weer bij elkaar. Dit zou zo blijven tot de volgende passage. Dit maal scheurde het wel uiteen. Koen van Lochem, Rient, Bas, Bootsma en ik zaten in de eerste waaier. Waarin de laatste drie duidelijk de waaier specialisten zijn (± 60 kg).
De zware omstandigheden bewezen dat waaiers martelwerktuigen zijn. Langzaam maar zeker sluipt de pijn in je benen terwijl de rest maar door blijft boren. Koen en ik bleven als laatste KV’ers over in de waaier. In wat de laatste ronde bleek te zijn werd het nog één keer goed doorgetrokken, ik zat in het wiel van de eerste losser en kreeg het gat niet meer dicht. Koen zat nog wat verder naar achteren maar leek geen last van de wind te hebben terwijl hij in één ruk weer naar de voorste 5 man reed. Ik ging nog staan om mijn karretje aan te haken maar het mocht niet baten, opnieuw uit het wiel gereden door een ploeggenoot. Koen had zijn pijlen voor de sprint helaas wel verschoten en eindigde op een mooie zesde plek. In de tweede waaier won Koen de Jong de sprint.
Ik heb een prachtig weekend gehad met mooie koersen en een gezellige groep, bedankt aan iedereen die erbij was!
Door Jesse Haaksman